AY BENİM ARKADAŞLARIM SÜPERLER YA

Sayın blog arkadaşlarım bunu size anlatmassam çatlarım;)
Malumunuz Ankarada susuz günler başladı. Bu da yetmiyormuş gibi dün gece bir de elektriğimizi kestiler. Yani biz öğrenci evimizde tam bir sefil hayatı sürüyorduk ki edanı nüzheti korkutma girişimi geceye bomba gibi düştü...
Canım nüzhetim uykum geldi deyip kendini benim yatağıma atmıştı. Saat geceyarısını geçeli çok oluyodu. Ben ayıptır söylemesi tuvalette insani bi ihtiyocı gidermeye çalışırken birden ortalığa bi karanlık çöktü. Kızlar bana bi oyun mu yapıyo diye düşünmeye başlamışken ev nüzhetle edanın kahkahalarıyla inlemeye başladı. Üçüncü ağızdan aynen aktarıyorum olay şöyle gerçekleşmiş.
Bütün ev karanlık, sıcaktan dolayı cam açık benim zavallı kankam yatağımda biraz tedirgin uyumaya çalışıyo. Ve evimizin en muzuru edanın aklına cin bi fikir gelir. Odanın kapısını yavaşca aralar ve yerde sürünerek odanın loşluğunda yatağa doğru yaklaşır. Nüzhet tabi korkudan yusuf yusuf napsam diye tutuşur etekleri. Tam o anda içgüdüsel olarak yaklaşma yaklaşma diye bağırmak ister ama o da ne??? Nüzhetten bi ses yükselir çığlık çığlığa BUDiYiM BURDiYiM BURDiYiM;)))
Ey korku sen nelere kadirsin, neler yaptırıyosun insan evlatlarına...
Biz bunun üstüne bilgisayarlarımızın şarjı elverdiğince korku filmi izlemeye karar veriyoruz hazır ortam müsaitken. Ama korkmak ne mümkün birbirimize bakıp gülüyoruz hala. Çünkü hiçbirimizin aklından çıkmıyo, kulaklarımızda bir ses çınlıyo... BURDiYiM BURDiYiM BURDiYiM...
Ya sanırım ben çok şanslıyım. EEE herkese nasip olmaz dimi böyle orjinall insanlarla yaşamak. Ay hala gülüyorus ya. Canım arkadaşlarım hep böyle kalın olulr mu?