Eski Günler

Yine bilgisayarımı aldım kucağıma sitelerde avare dolaşıyordum ki kayhan bi yazı yazmış. Nazlı Yarim dizisiyle ilgili. Bi de türkü koymuşki sayfasına laz damarımı kabarttı birden.

Zaten gidemiyorum bu yaz oralara iyice dellendim.

Şimdi ne vardı evimde kös kös oturmak yerine Görelede olsaydım. Tam fındık vakti şimdi. Bahçelerde fındık toplasaydım, çay makaslasam, ot biçseydim. Ay ne güzel olurdu fındık bahçesinde yemek yemek. En kral piknik halt etmiş yanında, o yemeğin tadı başka hiçbiyerde olmaz. Bir de bi türlü doymak bilmessin bahçede, yedikçe yiyesi gelir insanın.

Ay annemler orda şimdi, konuştum da yağmur yağıyomuş. Bahçeye gidememişler. Yirmi yirmibeş gün fındık toplardık, bitmez di bizde dua etmeye başlardık o vakit yağmur yağsın da bahçeye gitmeyelim yatalım diye. Ne güzel olurdu teneke çatıya yağmur damlaları hiç bi şarkıda olmayan eşsiz bi melodiyle vururken, duvarları lambir odada çam kokusuyla uyumak.

Şimdi olaydım oralarda. Hazır yağmur da yağmış toprak kokuyodur mis gibi köyümün yolları.Doya doya çekerdim ciğerlerime o kokuyu.

Meyveler de olmuştur şimdi. Ağacın en ince dalına çıkıp, rüzgarda sallanarak çatlayana kadar yerdim eriğini, kızılcığını, taflanını...Dedem kızardı bana dal kırılcak düşceksin diye. Olsun kırılsındı. Aşağısı yakın nasıl olsa hiç mi düşmedik sanki ağaçtan. İncirler de olmaya başlamıştır ne güzel. Ya da dalardım ananemin bostanına dikenli dikenli çiçeği burnunda köy hıyarını yıkamadan katur kutur indirirdim mideme. Kahvaltıya aney çörek yapardı tereyağını sürüp, şekerleyip yerdik bi güzel. Ya da yengem burmalı yapardı bize, yanında da bi güzel çay demlerdik, otururduk balkonumuzda, yağmuru dinleyerek. Dayanamayıp erkenden olgunlaşmış bi mısır bulmak için bütün tarlayı arşınlardık.Bulduğumuz mısırları közlerdik. Sonra dedemin armut ağacından armut çalardık. Gerçi çok ilginç o ağaç bi kaç tane armut veriyo ama her biri abartısız yarım kilo. Eee tabi dedem de armutların sayısını biliyo doğal olarak koparmaya kıyamıyo biraz daha olgunlaşsın diye bekliyo ve her seferinde bizim armut çaldığımızı anlıyo ama napalım. Eminim dibine düşmüştür, kaybolmuştur yalanını da hiçbizaman yemedi;)))

Harmanda uğraşıyo olurdum şimdi. Yağmur geliyo ört fındığın üstünü, güneş göründü aç. Yok yok gögün gözü karardı derdi ananem en iyisi biz örtelim;))) Bademleri patoz çizmesin kışta yeriz, hazır evdeyken gelin elimizde ayıklayalım şunları derdi ananem. (Karadeniz kadını işte her daim yapacak bir iş bulur) Merdiven altına oturur fındık ayıklama yarışı yapardık. Yağmur dindimi de hemen bahçeye ay ne iğrenç olurdu o zaman fındık toplamak. Bi dal çekersin, bütün çiğse börtü böcek suratında, Bide dalı bakmadan tuttuysan sülüğü avuçladın gitti ellerin yapış yapış. Ne gırgır olurdu bahçede gülmekten yerlere yatardık. Salı günü gelirdi. Salıları bizim gezme günümüz. Dondurma yemeye giderdik çarşıya.

Sonra dayımı kafalayıp denize kaçardık akşamları bahçeden erken çıkıp. Üzüm ekmek yerdik sahilde.

Ekmeğin kıtığı benim tabi kimselere kaptırmam. Doğum günümde yaklaşıyo, dayım bana çaktırmadan bi pasta kapıp gelirdi göreleden. Ya da şerefime pide ısmarladı. En olmadı Akçabat köftesi alır kapıda ızgarada pişirirdi. Yanında buz gibi ekşi ekşi yayık ayranı. Akşam onu yerdik. Gece oturmasına giderdik komşulara. Dedem ananeme laf atar, onunla uğraşır dururdu ne güzel gülerdik biz de. Yaylaya çıkardık, buz gibi su bi de mangal yaparladı bizimkile, et yemeyen benim bile canım çekerdi. Dikenlerin arasına dalar kolumuzu bacağımızı yırtarak bögürtlen toplardık. (Bu arada kırk yıllık diken çileğine niye böğürtlen dediysem;) Boztepeye çıkardık belki de. Semaverle gelirdi çay. Doya doya içerdik Karadenizi tadı hiçbiyerde olmayan tavşan kanı çayını. O güzelim manzaraya karşı. Bütün her yer ayağımızın altında sanki. Böylece geçirirdik Ağustosu oralarda. Sonra dönerdik İstanbula. (Bu arada 1 ay boyunca aralıksız yediğin için dönüşte hiçbi kıyafetine giremezsin. Bi kıyafet sıkıntısı başlar en sonunda çareyi beline hırka bağlamakta bulursun.)

Güzel günlerdi özledim. Keşke bu sene de gidebilseydim. Kendime gelirdim ne güzel.