Hiçbişeyi özlemedim içim çekmeden geldim buraya. Ama gelince farkına vardım ki ev arkadaşlarımı çok özlemişim ya. Farkında olmadan kardeş gibi olmuşuz, ayrı kalınca nasıl öslüyomuş insan.

EEE tabi özleyip kavuşunca da kuduruyo insan, Geldiğimden beri yapmadığımız kalmadı ya. Bu kadar çok güler mi insan? Yok biz sapıttık ama. Salıncağa ters binmek mi istersiniz, aynı tahtıravelliye aynı anda dört kişi binmek mi? Hele iftar yemeğimiz tam bi facia... Hurma hırsızına çıkcadı adımız az kalsın, garsonlar bize hurma yetiştiremedi. Hadi o neyse nüzhet "Evde kekik bitmiş" deyip masadakini peçeteye döküp çantaya atmas mı. Çay geldi tabi biz doymak bilmeyen insanlar aynı anda iki bardak çay önümüzde... Sonra bi de "Bi PORSİYON daha peçete alabilirmiyim" diye ıslak mendil isteyen insan evlatları var tabi.

Sayın ev arkadaşlarım!!! Bakın acıyın bana lütfen Derya İstanbula dönene kadar şu çılgınlığın dozunu biraz azaltın.