21 Temmuz 2007 Cumartesi

hayat

merhaba
Bu benim ilk yazım. çok sıkıldım ve yazma ihtiyacı hissettim ne kadar başarılı olurum onu da bilmiyorum?
Okumak da yaşamak gibi zor zanaatmiş;) Yaz okulu diye bi bela var başımda çakıldım kaldım Ankaraya. Üstelik de canım çok sıkkın...........
Nasıl bi hayat bu ya? Kimse kimsenin kıymetini bilmiyo. Herkes kendi derdine düşmüş. Kıymet verdiklerin bi gün var ertesi gün bakıyosun arkasını dönüp gitmiş. Dostluk arkadaşlık gibi KARDEŞLİK de yalan olmuş bazıllarına göre. Rabbim ne günlere kaldık yardım et. Güç kuvvet ver öyle bi dünya olmuş ki kime güveneceğini bilemiyor insan. Eskiler boşa dememiş "babana bile güvenme diye" Ne yapmalı acaba? Kimseye güvenilmez diye bir ömür paranoya mı yapmalı, yoksa yine birilerine güvenip yine yolda mı kalmalı??? Hangisi daha az yakar insanın canını, hangisi daha az yorar yüreğimizi? Karar vermek güç.
Bugünlerde böyleyim. En sevdiğim dediklerin bile sevmiyorum diyebiliyosa sevmenin ne anlamı var? Ya da en kıymetlilerin kıymet vermekten vazgeçebiliyosa kıymet vermenin??? Benim yüreğim yanarken, boğazım düğüm düğümken beni bu hale getirenler mutluluktan bahsedebiliyor. Ne acı... Ya ben çok basitim ya da insanların değerleri ucuzlamış bu ara.
Gülmek zor gelir mi insana? Sırf etrafındakileri de bunaltmamak için güler mi insan? Ya ne tuhaf şey hayat, birileri senin canını sıkıyor, yine birilerin canı sıkılmasın diye sen acılarını derine itiyosun... Ne tuhaf yaratıklarız. Ne zaman öğreneceğiz kendimize kıymet vermeyi, kendimiz için yaşamayı bilmiyorum. Keşke becerebilsem... Keşke hiç kimseyi düşünmeden, sadece canım istediği için yapabilsem bişeyleri ve canımın istediği gibi yaşayabilsem. Karşımdaki kırılmasın diye düşünmeden dilimin ucuna her geleni söyleyebilsem, yutmasam sözlerimi. İçime atıp ben düşüneceğime söylesem de biraz da karşımdakiler sorgulasa kendilerini. Ama dedim ya çok zor... Sanırım benden adam olmaz? Böyle gelmişim böyle giderim ben. Geç kalmışım. Değişmek için, konuşmak için, gönlümden vazgeçip aklımı dinlemek için, ve şu anda farkında olamadığım bilmem ki daha neler için çok geç kalmışım...

3 yorum:

Sunshine dedi ki...

Aramıza hoş geldin, çomakların en güzeliiii...
canım arkadşım benimm...
sen yaz ben okurum,


hayat böle bişi malesef birnurcum... üzülme boşver, biraz kendin için yaşa, ve gerekirse biraz da bencil ol bence,,, başka türlü yaşamak mümkün değil be dostum. eziliyosun baksana...

yeni yazılarını bekiyoruzzzzzzzzzzzz
byeee

DRNEFES dedi ki...

hoşgeldn birnur..çok sağol hemen de dost edinmişsin beni sol koşede teşekkür ederim;)
ne olmuşsun güzelim sen boyle ya tam bnm bunalım hallerim aklıma geldi..kimseye güvenme güvenerek yaşama..tamam güvenmemek de çok ii değil ama bole yasarsan guvenmeyerek arada bole beraber bunalımların olmaz..bu fikri kazık yiyerek edindim..
gercekten işe yarıo..sadece ailene güven..gerisi hikaye

Adsız dedi ki...

ya tam beni anlatacakk bir yazı yazmışsın en cokta kardeşimm dediğin,dostun sandığın insanların sana kazık atması olmuşş..kardeşlik konusunda ben yaralıyım cnm ondan seni şuanda çok iyi anlıyabiliyorum:( (yıllardır kardeşim dedğim yediğim içtiğim ayrı gitmeyen kardeşim diyip herşeyimi paylaştıgım insan kız arkadaşı uğruna sattı beni...):(:(
Bence sen geç kalmamışsın bence sen yapman gerekeni yapıyorsun...umarım herşey gönlünce olur;) ...